Steinmeier dwunastym prezydentem Republiki Federalnej Niemiec (część I)

Pierwszym prezydentem RFN został wybrany liberalny polityk Theodor Heuss. W głosowaniu 12 września 1949 roku kandydat FDP potrzebował dwóch tur do zdobycia bezwzględnej większości. W decydującym starciu otrzymał poparcie 416 członków Zgromadzenia Federalnego, co pozwoliło mu na zwycięstwo z Kurtem Schumacherem (SPD – 312 głosów). W 1954 roku uzyskał reelekcję. Tym razem poparło go obok CDU/CSU i FDP również SPD, dzięki czemu 17. lipca wygrał z ogromną przewagą już w pierwszej turze. Heuss zdobył wówczas 871 głosów, a drugi w głosowaniu Alfred Weber (KPD) – zaledwie 12.

Dwóch tur głosowania potrzebował w 1959 roku także drugi prezydent RFN, Heinrich Lübke. Chadecki minister do spraw żywienia, rolnictwa i lasów już za pierwszym razem był bliski sukcesu, uzyskując poparcie 517 (49,8%) członków Zgromadzenia Federalnego. W drugiej turze zdobył 527 głosów, co wystarczyło by pokonać Carlo Schmida z SPD (386 głosów). 1 lipca 1964 roku uzyskał już znacznie szersze poparcie, gdyż jego kandydatura została także wsparta przez SPD. Już w pierwszej turze zdobył 710 głosów i wyraźnie wyprzedził Ewalda Buchera z FDP (123 głosy).

Wybory 5 marca 1969 roku okazały się bardzo zacięte, a do wyłonienia zwycięzcy potrzebne były aż trzy tury głosowania. Minister sprawiedliwości Gustav Heinemann z SPD, popierany również przez FDP, rywalizował w nich z Gerhardem Schröderem z CDU. W pierwszych dwóch turach obaj kandydaci byli bliscy uzyskania bezwzględnej większości, wynoszącej 519 głosów. Najpierw Heinemanna poparło 514 członków Zgromadzenia Federalnego, a Schrödera – 501. Drugie starcie również wygrał Heinemann w stosunku 511:507. W trzeciej turze wystarczała już większość zwykła i w ten sposób Heinemann 512 głosami został wybrany na prezydenta RFN.

FOTO: Od lewej: Theodor Heuss (Bundesarchiv, Bild 146-1983-098-20), Heinrich Lübke (Bundesarchiv, Bild 146-1994-034-22A) i Gustav Heinemann (Bundesarchiv, Bild 146-2007-0037 / Bauer, Georg)