Jednym z bardziej reprezentacyjnych, do dziś kultuwowanych na górnym Śląsku wielkanocnych zwyczajów są krzyżoki / Osterrit (Osterreiten): stara, pielęgnowana do dziś tradycja błogosławienia pól w niedzielę lub poniedziałek wielkanocny, w trakcie której gospodarze, po błogosławieństwie przed kościołem, ruszają na koniach na pola, by i je objąć błogosławieństwem Zmartwychwstałego i zapewnić w ten sposób urodzaj. Procesji towarzyszą śpiewy i modlitwy; noszona jest również uroczyście figura zmartwychwstałego Chrystusa.

W Bieńkowicach w województwie Śląskim do dziś na polach usłyszeć można modlitwy w języku niemieckim:

W gminie Radłów w województwie Opolskim zwyczaj zachował się w trzech wioskach: w Sternalicach, Kościeliskach i w Biskupicach. Organizowanemu corocznie pochodowi licznie towarzyszą okoliczni mieszkańcy. Przyglądają się mu nie tylko starsi mieszkańcy miasta; nie brakuje też najmłodszych, dla których wydarzenie jest szczególnie atrakcyjne.

Z kolei w gminie Olesno, we wsi Borki Małe młodzieńcy tworzą wydmuszki, z których tworzą bramę wotywną. Przechodząc przez nią, udają się do kościoła. Figurę Chrystusa niesie tam młodzieniec, który w minionym roku ożenił się jako pierwszy:

 Zdjęcia dzięki uprzejmości pani Sylwii Kus - dziękujemy!

Zobacz również: Tradycyjne "Krzyżoki" poświęcone: (TVP 3 Opole)
Osterreiter wieder unterwegs, Zwischenfälle in Crostwitz, Ostritz und Ralbitz | MDR.DE

Wielkanoc bez pisanek? - Nigdy! Patryk Blania z Obrowca od najwcześniejszego dzieciństwa fascynuje się sztuką drapania jaj. W wywiadzie ujawnia nam największy błąd początkującego. Ponadto parafia w Chrząstowicach wydaje kronikę kościelną z okazji 100-lecia istnienia. To inspiracja dla wszystkich czytelników - mówi Rafał Bartek. Zwłaszcza jeśli chodzi o znajdowanie siły w wierze w trudnych czasach. Na koniec: Związek Młodzieży Mniejszości Niemieckiej rozpoczyna wiosnę z nowymi pomysłami. Młodzi członkowie mniejszości niemieckiej zaplanowali między innymi warsztaty graffiti. W Bibliotece Austriackiej w Opolu już po raz 21 rozpoczyna się w "Wiosna austriacka". Z tej okazji Biblioteka zaprasza na wystawę "Wiedeńczycy z Galicji". 

Chyba żaden czas w ciągu roku nie jest tak bardzo wypełniony tradycjami jak Wielkanoc. Niosą one z sobą treść religijną, związaną ze zmartwychwstaniem Jezusa, poprzedzającą je męką i ukrzyżowaniem, jak i ogólne przesłanie o narodzinach nowego życia związanych z wiosennym przebudzeniem. Treści te są ze sobą wymieszane, co zawsze dowodziło, że religii nie należy zamykać do wnętrza kościołów i traktować jak skrywane, prywatne wyznanie człowieka.

Domagało się ono wyjścia na pola, by w Wielki Piątek z modlitwą o pomyślność zatknąć krzyżyki w czasem jeszcze zmarzłą ziemię, czy gromadnego wyjścia w wielkosobotni poranek, by w źródełku przemyć twarz. W Wielki Czwartek w kościołach milkły dzwony i oddawały swoją misję klekotkom, by z tym większą siłą i „nowym” brzmieniem oznajmić radość zmartwychwstania. Symbole jajka, ale także wody i światła uzupełniają się nawzajem. Radość dzwonów, ale także dzieci szukających prezentów od zajączka czy radosne przecież piski dziewcząt oblewanych wodą lub elegancko perfumami przez męską część rodzin lub sąsiedztwa tak bardzo różnią się od właśnie zakończonego postu.

Staraniem wielu kościołów jest, by Święto Zmartwychwstania było też niedzielą chrztu świętego, jako duchowym narodzeniem. Tę dychotomię życia szczególnie przeżywa się w Ziemi Świętej, gdy nad Jordanem płynącym przez pustynny teren gromadzą się pielgrzymi z całego świata, by zanurzyć się w wodzie, która wcale nie jest krystalicznie czysta, ale wyczuwalnie niesie życie poprzez wyschnięty krajobraz. Tam też przeżywa się z pewnym zaskoczeniem, że Grób Święty jest jednocześnie „miejscem zmartwychwstania”, do którego w wielogodzinnych kolejkach czekają tysiące ludzi. Czy bardziej przeżywają je jako grób Jezusa, czy jako miejsce opuszczone przez Zmartwychwstałego, zależy od każdego z nich. Od jego wiary w słowa: „Pan cię poprzedza, idzie przed tobą. I z Nim życie zaczyna się na nowo”.

Dlatego dobrze pojęte zwyczaje, nieoderwane od ich głębszego sensu, pomagają zachować integralność wiary i życia społecznego. Wyrażają pełniej człowieka. Ich kultywowanie uczy opowiadania się po stronie konkretnej przynależności i pochodzenia. Bez politycznego koniunkturalizmu. Jak bardzo ta umiejętność jest ważna, przekonujemy się choćby w związku ze spisem powszechnym, który także o to suchymi formułami pyta.

Bernard Gaida

Tradycja uczy nas, że szczęście to konto w dobrym banku, zręczny kucharz i dobre trawienie. Między tymi trzema elementami warto jeszcze poszukać czasu na chwilę zamyślenia. O przemijalności, odnowie i przebaczeniu. Święta Wielkanocne są na Śląskiej ziemi zawsze bardzo wyjątkowo traktowane i właśnie w tym czasie staramy się otaczać  wyjątkowością. Niestety, w tym roku po raz drugi musiałyśmy odwołać Wystawę Wielkanocną. Czas pandemii w zupełnie nieprzewidywalny sposób zmienił nasze przyzwyczajenia. Zabrał wspólne celebrowanie Zmartwychwstania, utrudnił spotkania z rodziną i wprowadził strach, którego nie znaliśmy. Spróbujmy jednak zjednoczyć siły i poszukajmy energii w dzieleniu się. Specjalnie z okazji Wielkanocy Związek Śląskich Kobiet Wiejskich zebrał i wydał sprawdzone przepisy świąteczne. Gotujcie i kosztujcie! Na zdrowie!

Związek Śląskich Kobiet Wiejskich 

Wystawę onlinę można zobaczyć TUTAJ.

Katalog wystawy wraz z przepisami wielkanocnymi do pobrania tutaj: