Pomost przyjaźni - z Prof. Berndem Fabritiusem rozmawiał Rudolf Urban.

 

Jest Pan nie pierwszy raz w Polsce i u mniejszości niemieckiej, którą odwiedził Pan już, pełniąc funkcję posła Bundestagu. Obecnie jednak występuje Pan w innej roli. Jaki jest zatem cel tej podróży?

Bardzo zależy mi na tym, aby poznać ludzi, za których ponoszę odpowiedzialność, dla których mam być partnerem do kontaktów z ramienia rządu Niemiec. Chciałbym się dowiedzieć, jakie sprawy nurtują tych ludzi, czego potrzebują, jak żyją, co jest dla nich ważne. Jest to dla mnie podróż poznawcza, która pozwoli mi lepiej wykonywać pracę związaną ze udzielaniem wsparcia tej mniejszości.

Podczas tej podróży odwiedził Pan nie tylko duże skupiska mniejszości w Opolu i województwie śląskim, lecz także był Pan u mniejszych stowarzyszeń MN. Jakie odniósł Pan wrażenie, jeżeli chodzi o żywotność mniejszości niemieckiej w Polsce?

Mam wrażenie, że jest to jak najbardziej żywotna mniejszość, która wszakże powinna stawiać sobie za jeden z głównych celów zainteresowanie młodzieży swoją działalnością oraz własną tożsamością kulturową. Myślę, że bardzo ważne jest to, aby udało nam się dokonać zmiany pokoleniowej. Będąc w Legnicy, zauważyłem, że tam się to już świetnie udało, bo jest tam bardzo młody przewodniczący, który bardzo dynamicznie sprawuje pieczę nad swoją społecznością. We Wrocławiu jest to jeszcze przed nami, ale mam nadzieję, że i tam niebawem dokona się transfer pokoleniowy torujący drogę do przyszłości. W Opolu mniejszość jest w moim odczuciu bardzo żywotna i cieszę się, że w osobie Rafała Bartka jest tu ktoś należący do młodego pokolenia, kogo można z pewnością określić mianem lokomotywy, jeśli chodzi o realizację spraw dotyczących tutejszej mniejszości.

Podczas swojej podróży spotyka się Pan jednak nie tylko z przedstawicielami mniejszości niemieckiej, lecz także m.in. z marszałkiem województwa opolskiego i reprezentantami Kościoła. Czy są to wizyty czysto kurtuazyjne?

Nie, wręcz przeciwnie. Jest to działanie celowe i zamierzone. Z punktu widzenia rządu federalnego mniejszości mogą być efektywnie wspierane tylko w społeczeństwie, do którego należą. Mniejszość niemiecka jest lojalną częścią społeczeństwa polskiego, stąd też przedstawiciel rządu RFN reprezentuje podejście, iż należy postrzegać mniejszość niemiecką w kontekście jej całego otoczenia, do którego należą przedstawiciele władz państwa oraz reprezentanci społeczeństwa, w którym mniejszość żyje. Dlatego odwiedzę też oczywiście marszałka. Złożyłem też zapytanie o możliwość przeprowadzenia rozmowy z wojewodą, co się jednak chyba nie uda ze względu na brak wolnych terminów. Odwiedzę także przedstawicieli Kościoła. Chciałbym zorientować się, w jakim środowisku żyje mniejszość niemiecka.

Jest Pan nie tylko pełnomocnikiem rządu RFN, lecz także przewodniczącym Związku Wypędzonych, który przez dziesiątki lat nie miał w Polsce dobrej reputacji. Czy dostrzega Pan dziś jakąś zmianę w tej kwestii?

Przewodniczącym Związku Wypędzonych jestem od trzech lat i zauważam, że w ostatnim czasie BdV jest w Polsce odbierany raczej pozytywnie. Wcześniej rzeczywiście przez dłuższy okres kultywowano nieporozumienia, być może też nietrudno było instrumentalizować tę organizację w polityce wewnętrznej. Ale w ostatecznym rozrachunku...